Kolonisatie en verzet: Algerije 1830-1871

Van de val van Algiers (1830) tot de grote opstand van 1871 en de verschrikkelijke onderdrukking ervan, geeft dit werk ons ​​een beeld van de bloedige militaire campagnes, van Constantijn tot aan de Marokkaanse grens, maar ook en vooral van de vernietigingsoorlog onder leiding van maarschalk Bugeaud, om alleen hem te noemen, en zijn wapenbroeders. Aan de hand van talrijke citaten van koloniale officieren die zelf uitgebreid stilstaan ​​bij hun daden, wordt het ware gezicht van de 'pacificatie' van Algerije in al zijn wreedheid zichtbaar: het uitroken en de verschroeide aarde, de massamoorden en onteigening van land, de verwoesting van het milieu en de vernietiging van de economische bestaansmiddelen - kortom, de systematische vernietiging van de Algerijnse samenleving in al haar aspecten. Met een scherp en scherp oog onderzoekt dit boek ook de geestesgesteldheid van degenen die zich schuldig hebben gemaakt aan deze wreedheden, de koloniale propaganda en de intellectuele rechtvaardigingen voor de invasie van het land, tussen de mythe van piraterij, de 'beschavingsmissie', het 'recht van superieure rassen' en het christelijk expansionisme.

Geconfronteerd met dit rauwe koloniale geweld benadrukt de auteur ten slotte de heldhaftige levenskracht van de inheemse bevolking die gedoemd is tot onderwerping of uitroeiing, als eerbetoon aan de buitengewone veerkracht van het Algerijnse volk en zijn vaandeldragers: de emblematische figuur van de emir Abd al-Kader natuurlijk, maar ook Hadj Ahmed Bey, Bou Ma'za of al-Mokrani - om nog maar te zwijgen van de onophoudelijke verzetsbewegingen die het land zouden bezielen van de bergen van Kabylië tot aan de poorten van de Sahara...