De roman van de Andalusiërs

Vanaf de eerste stappen van Târiq ibn Ziyâd op de bodem van het Oude Continent, in 92AH (711), tot de laatste verdrijvingen van de Moriscos, in 1023H (1614), ontvouwt de Romance van de Andalusiërs een fantastisch epos over 900 jaar islamitische aanwezigheid in Europa, door de omwentelingen in de geschiedenis en tegenslagen van het lot, veroveringen en ballingen, triomfen en rampen. Een verhaal van oorlogen en botsende ambities dus, maar ook van uitwisselingen, ontmoetingen, golven van ideeën, goederen en volkeren, op het kruispunt van beschavingen, identiteiten en continenten; en het is een beetje van dit alles dat al-Andalus tot een formidabel menselijk fresco maakt, bevolkt door grote en minder grote mannen van staat of religie, van de pen of het zwaard.

Van zijn geboorte tot zijn ondergang is het het verhaal van de avonturen en het leven van een volk dat bijna per ongeluk in de geschiedenis aan de grenzen van het Westen is ontstaan, waarvan de basis werd gelegd door een gevallen prins uit het Oosten, dat niet zonder conflicten werd gevormd voordat het zijn hoogtepunt bereikte onder de Omajjaden van Cordoba, dat verschillende keren bijna werd uitgeroeid, dat de hoogtepunten en dieptepunten van het tijdperk van de grote Berberdynastieën meemaakte en dat zich vervolgens, tegen alle verwachtingen in, nog een kwart millennium van bestaan ​​gunde onder de Nasriden van Granada. Een volk waarvan de culturele gouden eeuw de wereld verlichtte met zijn pioniersgeest en zijn samenleving van uitmuntendheid – het vaderland van stedelijke verfijning, agrarische welvaart, de gisting van kennis, de kunsten en de letteren. Het is dit volk dat ze uiteindelijk methodisch en meedogenloos zullen proberen uit te roeien, zelfs de herinnering aan hun bestaan... Zonder succes - zozeer heeft de legende van al-Andalus, nostalgisch als men maar zou willen, schitterend overleefd aan beide oevers van de Middellandse Zee.

Het tweede deel in onze serie over moslims in Europa. Dit belangrijke historische fresco probeert de vele mythen te ontkrachten die ons begrip van dit complexe tijdperk belemmeren. Daarnaast zal de Roman des Andalous vooral een ode zijn aan een verdwenen natie – een natie van krijgers en dichters die verliefd zijn op de vrijheid, die zich vurig aan hun geloof hechten en zich ervan bewust zijn dat ze worden gedragen door een gemeenschappelijk lot vol beproevingen.